آخرین اشعار ارسالی

عشق می گفت:
چرا در قفسم آرامی؟
تو چرا میل پریدن به سرت هیچ نزد؟
تو چرا گم شده ای در قفس کوچک من؟
عشق می گفت،
و من کرکس تنها بودم.
من در اندیشه ی

ادامه شعر

در پیِ ردِّ خودم از همه جا دل کندم
چمدان را که پُر از خاطره شد می بندم.

میدوم تا برسم، فاصله دارم با خود
زندگی رفت به حیرت زده ها مانندم.

به س

ادامه شعر

بعـد از تو فرقی میکند ، امـروز با فـردا؟
آدم  گـریزی نیست از این بــرزخِ دنیــا

حـوا گریزی نیست ،اینجا همه محکومند
شیطان بهـانه بود، اینجا همه م

ادامه شعر

بنام او
. مادر .
خــوشا نــونی ،ز دستت* بود مـادر
غــذایی ،نـــاز شستت، بــود، مـادر

خـوشا چــایی وطعم بـیدمشکش*
کــه ز

ادامه شعر

پلکی زدی و ، به دل بیتی سروده شد
از نور چشم خمارت، غزلی تازه زاده شد

چشمت ربود دل بی تاب و خسته را، قبول!
آن عقل سر به راه ، اسیرت چگونه شد؟

ب

ادامه شعر

در حیرتم از اهل جهان
می‌بینند و نمی‌بینند،
می‌شنوند و نمی‌شنوند.

خون می‌چکد از شاخه‌های زمان
و آنها
با چشمانی بی‌آینه
با دستانی

ادامه شعر

شب است و آدمها از ظلمت آن بیزارند
روز را با خلعت سپیده می آرایند
شب جولانگه خفاش است
روز نوبت کار و تلاش است

شب پر از نیرنگ شیطانی
روز نوید

ادامه شعر

گر که از تو نیستم پس کیستم
من که عمری در هوایت زیستم
چون خطـا کـردم ز تقصیرم گذر
گـر چه لایق بـر عطـایت نیستم

ادامه شعر

قاعده بر سه قسم است...

اول قاعده عقول است بر محبت...
و دوم زایده قلوب است بر معرفت...
و سوم دانش منطقی است بر رسالت.....
... یا بلعکس سرشک بر غ

ادامه شعر

مزن شیون و فریاد مگو ای داد بیداد
که هر آنچه خدا داد به جا داد و به جا داد

مکن شکوه ز دنیا مکن امروز و فردا
مشو چون پر کاهی که با خود می‌بر

ادامه شعر

دفتر خاطره های تو کجاست؟
گم شدم در کشش و پیچ وخم حادثه ها.
بهترین هدیه برایم لحظه بود که چشمان جهان را دیدم.
تازه باران زده بود.
لحظه را دزدید

ادامه شعر

اون دوتا چشمات

شعر نو و سپید منه

دوسِت دارم های من

پنجره های قلب توعه

پنجره هات رو نبند

گُلای باغچه دلم دِق میکنند

دکتر محمد کیا

ادامه شعر

‌با نگاهی زلال و گرم از مهر
‌زنی‌‌ام که زاده ی خاک است
‌در مسیری به رنگ عشق و امید
‌با دلی که به رنگ افلاک است

‌در دلم بذر نور می‌کارم
‌در نگاه

ادامه شعر

رویی نمانده که به آسمان و نشانه های تو بنگرم
قلم به اخلاص زنم که این تنها هست سنگرم

اشکم به تضرع و گریه زاری با باران گریه می کند

ادامه شعر

این روزها بغض عجیبی
راه  گلویم بسته
انگار می فشارد با هر دو دست
راه نفسم
هر لحظه تنگتر و تنگتر...
و من کم می آورم نفس
هر لحظه کمتر و کمتر...

ادامه شعر

نبودنت برای من، گران تمام می‌شود
دوریِ از تو ماهِ من، رنجِ تمام می‌شود

گرچه به خاطرت نیَم، خاطرت همدم من است
زردی چهره‌ی خزان، از سبب غم من است

ادامه شعر

من
لای سکوتِ عبورِ آدم‌ها
خودم را جا گذاشته‌ام،
در نگاهِ گنگِ پنجره‌ها
یا شاید
در گوشه‌ای از چایِ سردِ بعدازظهرها.

تمام شدم،
بی‌آنکه کسی بدان

ادامه شعر

از هزاران علفی که روییده ،
ساز ناکوک باد،
از کدام ترانه تهیست؛
که ناز هر کدام را که خرید
نای رقصیدن نداشت ؟
نسیم هوسباز دست علف را که فشرد،
ک

ادامه شعر

هرگز نمیبخشم تو را ، کَردی فراموشم چرا؟
گفتی تو از پیشم نَرو ،امّا خودت رفتی چرا؟
آخه تو میگفتی که من، به عشقِ تو جون  میدهم
حالا به من میگی نز

ادامه شعر

منم زنی نه از قبیله ی دردو انتظار که از دل آتش گذشته ام.
با دامن پر ستاره و چشم هایی که هنوز به آسمان ایمان دارد.
دلم اگر گرفت نه برای کم مهری دنی

ادامه شعر

نواختی به عشق و رقص
پیش از اعتکاف
در مسجد چشمانت واجب شد
نواختی و
خاکستر دلتنگی ها
در طواف جاودانه ی
سیب لبخندت بر باد شد

ادامه شعر

ضمن عرض ادب و احترام و تشکر
از شما عزیزان همراه
و ممنون از تسلیت
شما دوستان
آنچه سرودم بداهه ای بود در حالی گریان و پریشان
که دیشب خبر فوت م

ادامه شعر

به چشم از آسمانم رنگ دیگر داده‌ای امشب
دلم را با نگاهی نور اخگر داده‌ای امشب

لبت پیمانه‌ی زهر است و خنده‌ات نسیم مرگ
که بر گل‌های وحشی وعده‌ی ت

ادامه شعر

به کنارِ آنچه که،
دادم به تو من
بگذار
جوانی را هم،

ادامه شعر

تو را دوست دارم، به وقت سحر
که شب می‌رود از دلِ کوچه، بدر
تو را با صدای نفس‌های نرم
که می‌پیچد آرام، در جانِ من

تو را دوست دارم، به وقت نگاه
ک

ادامه شعر

منم باد!
سایه‌ی بی‌تن
فغانِ بی‌حنجره
آن‌که نه خاکش پناه است
نه افلاک، خانه‌اش
من
مرثیه‌ای‌ بی‌سطر ام
که بر گورِ صداها می‌وزد
و واژه‌ها را
بی‌

ادامه شعر

من بغل برای تو وا کردم
تو که عاشق بغل هایی
بیا ناز کن، عشوه کن
راست می گویم.
من بغل را!!
بغل کردم

وای از کوچه هایِ زخم ِ بین ِ بوته های ِشب

ادامه شعر

بیا تا جان فدات گردم برادر
رفیق لحظه هات گردم برادر
تو رفتی جامه نیلی بپوشم
که من صاحب عزات گردم برادر

قسم خوردی قسم از یاد بردی
چرا رفتی مرا

ادامه شعر

با این همه افسونگری و صولت و ماهی
دل را کنی آوار  به طوفان ِ  نگاهی

انشای غزل با تو قشنگ است،  نباشی
شعرم نمی

ادامه شعر

زنی با شراب
موهای خون‌فامش را
در سوگ شانه زد

زن، جام به دست
گیسوش خضاب‌خورده
در ماتم شوی"شوهر"

شراب و گیسو
دست زنی می‌لرزد
د

ادامه شعر

آن کس که مرا خار در پیرهن است
دائم به هوای نفس خود در مهن است
گویم خواهید مرا همیشه در زیان وضرری
یا آنکه مرا خار وخود را چمن است

آهی 1404/1/3 مهن:در خدمت

ادامه شعر

وقت دلدادگی صبح
امان از کف من
می برد مست نگاه پر از جذبه ی تو
همه ی حال خوشم وقت سحر
زل زدن ...خیره شدن ...محو شدن
در قشنگای همان‌کنج نگاه
وای

ادامه شعر

پروانه ها نشستند روی گلها
اما مگسها .....
اینها چقدر راهشان فرق داره
پروانه درچشمش یه برق داره
مگس به لالوی هوس ،
هوای غرق داره

دوعالم مختلف

ادامه شعر

شباهنگام
میان نخلهای
سربریده
و
ایستاده
در
خاک
و خون
سنج و دمام
"با نوای کاروان"
را
در
موهای
رها شده ی
دختران شلمچه
پریشان

ادامه شعر

پس از مرگ هم اگر
بیایی دیر نیست
بازهم با تو حرف خواهم زد
تو را تماشا خواهم کرد
خاطره هایم از انتظارم
می گویند و عکسم روی دیوار
به تو خیره خواهد شد..

ادامه شعر

برفِ سرد، آرام، در خوابِ زندان می‌زند چُرت.
بدنش زخمی،
گیر کرده به سیم‌خاردار؛
خوابِ کوه می‌بیند.
باد، خمیازه‌کشان،
دلش از سرما پتو می‌خوا

ادامه شعر

* فراق

دگر گرد و غبار
گامهای مهربانش
طوطیایی دیده دلتنگ و
بیرنگم نخواهد شد

و دیگر آسمان ابری نخواهد شد

زمین چشمش بدست آسمان
خشکی

ادامه شعر

صادق هدایتی
جنیدبغدادی
احمدمحمودی
ابوعلی بلعمی
صادق چوبکی
ابوالقاسم قشیری
هوشنگ گلشیری
ابن مالکی
سیمین دانشوری
عبیدزاکانی
غلامحسین ساعدی
دو

ادامه شعر

هر علف ِهَــرز که رُســت از زمین،
پـیچک و پیچـید بر ایـن ســرزمین !
چــشم چه داری ز دراز آستیـن،
کز طمعِ فـارس و خـزر در کمیـن ،
تیـز نـموده

ادامه شعر

می خواستمش
تا بال های یک پرنده باشیم
تا کوچ
تا فتح یک اسمان
می خواستمش نه اینکه
لنگه های یک جفت کفش باشیم
تا جهنم
می خواستمش
تا بطن های

ادامه شعر

*سمفونی فراموشی*

دیشب،
زمان دوباره حواسش پرت شد،
ساعت‌ها به هم نگاه کردند،
با یک اخم،
بی‌آنکه بدانند
دقیقه‌ها کجا گم شدند.

شه

ادامه شعر

ساعت بی‌صدا//
زمان گذشت،
کسی ندید،
عقربه‌ها خسته از دویدن .

دیروز را فروختند به ارزان‌ترین قیمت،
و فردا را با وعده‌ی پوچ به حراج گذاشتن

ادامه شعر

بی کس و تنها نشستم در میانِ مارها
با سکوتی دلگزا، در بینِ بی افسارها
قلّه ای مغرور بودم سر بلند و بی نیاز
اینک آن کز کرده ام در سایۀ دیوارها

ادامه شعر

در کهکشان قاموس تاریخ،
آن زمان که زمهریر خیانت،
بر سینه شب، شمدی از اندوه کشیده بود
و نفس‌های عهدنامه‌ی گلستان
چون آهی در آبگینه‌ی قجر

ادامه شعر

چه کسی می‌گوید
مردگان در خاکند؟
مردگان اصلی
روی سطح خاکند...
مردگانی که ندارند کسی
تا بپرسد: «خوبی؟»
تا بفهمند
زنده‌ هستند هنوز
نه فقط از تپش

ادامه شعر

آئینه
٪٪٪٪
آشفتهء آشفتهء آشفته تر از من
موهای تو در باد شد آشفته تر از من
بی مزهء بی مزهء بی‌مزه تر از تو
آن دکمه روی یقه ات بسته تر از من
بیچ

ادامه شعر

به غیر تو
این لحظه ها بهانه ندارم به غیر تو
رویای نوبرانه ندارم به غیر تو

پرسیده ای که کجایی؟ چگونه ای؟
از خویشتن نشانه ندارم به غیر تو

از لا

ادامه شعر

کاش مرز میان آدمی را بردارند،
تا نفس‌ها در هوای آزادی یکی شوند،
تا دست‌ها، بی‌ترس از رنگ و نشان،
در گرمای یک دل تپنده گره خورند.

کاش واژ

ادامه شعر

* عصر تابستان

سوزناک این عصر تابستان
به شب خواهد رسید

وندر آن شب
خلوتی خواهد گزید

این دل دردآشنای دردِ دوست

با قلم های که د

ادامه شعر

((ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی است))
که ز هجران مهش چهره به چشمم خالی است

در دل تنگ من از مهر نگاری خبری است
لیک افسوس که او بی‌خبر از ه

ادامه شعر

‌زمان،
‌ردِ پاهای بی‌تابی‌ست
‌که در خاکِ خسته
‌گم می‌شود.

‌درد،
‌مثل دودی‌ست
‌که از آتشِ خاموش
‌بازمی‌گردد،
‌و هوا را پر می‌کند
‌از سنگینی.

می‌گویند زمان…
‌اما شاید
‌تنها ما
‌در چرخشِ بی‌پایان
‌گم شده‌ایم.

ادامه شعر

‌دردِ فراغ،
‌دردی بی‌درمان است.
‌راهی جز عادت نیست،
‌اما
‌عادت،
‌جز در سایهٔ صبر نمی‌آید.

‌ صبر،
‌ایستادن است
‌در دلِ توفان.
‌عادت،
‌مرهمی

ادامه شعر

ای عشق،

دلم غیر تو را ، محرم نمی گیرد

بر درد دلم ، همدم ، نمی گیرد

دلم ،پر است، ز غم و حسرت

بیا که دگر ، صبرم ، نمی گیرد

دلم ، ز فر

ادامه شعر

درخت
رو تنم یه روز نوشتی سرنوشتو کی می‌دونه

یکی از برگامو کندی بعدشم رفتی تو خونه

از همون شبی که رفتی شاخه‌هام پوسیده‌تر شد

شاخه‌های خشک و پ

ادامه شعر

علی جعفری
نهادیم غنچه ی گلی را هم به آغوش عسل
سپیده دمی هم‌ رسیدیم به پا جوش عسل
حدیث هم شدیم  و رفیق  رقص عرفانش
چو زنبور عسل چشیدیم به پا  نو

ادامه شعر

زیر سایه‌ی سپیدار
با دستانی تشنه‌ی آرامش،
و لباسی که بوی سفر می‌داد،
کسی نشسته بود
که باد، در تارهای فراموشی می‌ریخت،
حافظه‌ی موهایش را ورق می‌زد،
لای چین‌های خاطره می‌گشت
و مرگ،
آرام،
چون برگی از شاخه،
بی‌صدا آمد

ادامه شعر

«واژه ی نور»

اندیشه کنیم
در پیوند میان
رشته ی افکار
و واژه ی پر تکرار نور

هر کلمه را
چون فانوس
بگیریم در دست.

همراه شویم با
روشنی
و در

ادامه شعر

درون سرم
تلی از حروف سیاه
روی هم آوار شده است
انگار
ویران شده
کاخ سپید زیبایی
که خشت خشت آن را
واژه واژه عاشقانه هایت ساخته بود...

ادامه شعر

مداد
رنگِ نیرنگ
میداد.

ادامه شعر

مرا از در بِرانی ام
من از پنجره می آیَم
اگر از شهر بِرانی ام
من از منظره می آیَم
در و دروازه دیوارند و
سنگها در بغل دارند
من از آوازِ پُر احساسِ
یک حنجره می آیَم
من از دیوار نمی آیَم
من از دیوار نمی آیَم

ادامه شعر

" در دیده ام اگر چه مجال نظاره نیست "
"دل می رود به سیر گلستان و چاره نیست"
چون مرغ پرشکسته به شوقِ پریدنم
بالی اگر مراست، شکست

ادامه شعر

دی پی چنگال چشمت هر دم از انگارها
میرویم و میبرد یاد مرا فریادها زنگارها

رنگ و رخسار تو درداست بر دل عیارها
میبردچشم تو هوشی از سرسربازهاسرداره

ادامه شعر

بنام خدا
زخم زبان (2)
میازار کس را ، به نیشِ زبان !
زِ فکرِ پلید و ، کج اندیشِِ خود
به "زخمِ زبانت" ، مَرَنجان کسی !
مَران ا

ادامه شعر

من یک زنم
حصار می کنم دور حیا وادبم
به قدم هایم
سفارش می کنم
که وقت رد شدن از نگاه های سخت وزبر مردانه
سر به زیرباشد

آهسته وبدون آرایش
بدون

ادامه شعر

« در آسمانِ غزل، عاشقانه، بال زدم
به شوق دیدنتان، پرسه در خیال زدم »

چه دور بودی و من، مثل باد، خسته و گنگ
به سایه‌سار تو، تنها همیشه بال زدم

ادامه شعر

جوانه‌های خیال
در دل کویر
ر‌ؤیای سبزشدن دارند
غافل از اینکه زمستان
شکوفه‌ها را پرپر کرده
و برگریزان خودنمایی می‌کند

آری، رؤیای سبز درختان
کو

ادامه شعر

در آستانه ی حضور تو
به پیشواز آمده ام
ببین که
وقتِ نور پاشیدنت
بی درنگ
قیام خواهند کرد
دستان خالی ام
که روزهاست
انتظار آغوشت را کشیده اند.

مطهره احمدی

ادامه شعر

سینه آتش گرفته نیاصرم
در باران خون آلود فرهنگ
در آفرینش قلب شرحه شرحه کبوتر
در تنهایی و غربت صنوبر ها
آنجا بود که
تزویر ها بوی وحدت میداد
د

ادامه شعر

درحریم حضرت حق دل دگر جایش کجاست؟
بی سرو سامان شدن ها دادن سر را رواست
سوی او بایدن شدن ،عاشق روا بی سر شدن
سوختن در راه جانان،ای بسا هردم سزاست
ه

ادامه شعر

تو دوست داری که از خیال بارون به شونه های مست تو بشورم
تو دوست داری خیال تو بمونم تو دوست داری کنار تو بمونم
تو میبندی چشات و یکدفعه باز میخوای آرامش مطلق به پا شه
تمام خواب پروانه دوسانس بود نه من موندم نه آرزوی تازه

ادامه شعر

یک روز میآیی و من دیگر کنارت نیستم
ویران این فاصله ها، چشم انتظارت نیستم
یک روز میآیی و من، نه بی خودم نه در قرار
در خود نجوا میکنم چون در هوایت

ادامه شعر

واقعیت‌ها همیشه تلخ نیستند،
گاهی مثل یک درخت پر از شکوفه‌اند،
که با هر نسیم، دل به آسمان می‌زنند
و بوی امید را در فضا پراکنده می‌کنند.
گاهی هم مثل

ادامه شعر

بی حضور تو تمام لحظه ها طوفانی است
چشم من بارانی و قلبم پُر از ویرانی است

عصر پاییز و اتاق خالی و دلواپسی
بی تو حُکمِ سرنوشتم بی سر و سامانی است

ادامه شعر

خواب وخیال

از پنجره ی باغ دلم خواب تو دیدم
چون گم شده بودم زخودم خوب ندیدم

از باغ دلم عطر دل آویز تو آمد
آواز تو را باغم واندوه شنیدم

ادامه شعر

خودم را از بلندترین شعرم
حلق‌آویز خواهم کرد.

ادامه شعر

در سفر نشود گر، همسفر
یار شود
دعوا بگیرند تا فاصله
بسیار شود!
قصه ی تلخ درمسیری شیرین
انتهای جاده بار دگر،
چشمان خیس ،تلخک شود و
آفریند هنر!

ادامه شعر

"بسم‌الله الرّحمن الرّحیم

در قفسِ خاطره زندانی ام
از غمِ دوریِ تو بارانی ام

با نفَسِ خویش حیاتم ببخش
سردتر از برفِ زمستانی ام

(( آ

ادامه شعر

آدم که نیستند!با هم بپرید ،باهم بنا کنید،،با هم بخوانید،آدم که نیستند ببینند نمیگذارند،! اجازه نمیدهند! ،تو نمیدانی که آدم نیستندپرنده،!!؟
راستی ص

ادامه شعر

در نگاهِ ما، دنیایی از عشق، پنهان است
زبانِ لب‌ها، خاموش، در دلِ جانِ ما
مغروریم و ترسان، از گفتنِ این راز،
که عشقِ ما، در مردمک ها، جاریست لرزان

ادامه شعر

دل من پر زده از شوق نگاهت تو کجایی
رخ تو پر شده از مست نگاهت تو کجایی

بروم در پی ساقی بشوم یاور باقی
شده ای مجرم و یاغی به گواهت تو کجایی

تب د

ادامه شعر

عالم معنا بگیر ای خوب‌روی
ورنه تَرک و تُرک و تِرک هم از اوی
هم تِرک خورده جهان از نام اوی
هم چو تُرک زیباست کردار اوی
هم بکرده تَرک غم، همراه اوی
عالم معنا بگیر ای خوب‌روی

ادامه شعر

چایی اگر مهمان کنی من را خریدارت شوم
مجنونترین پیمانه ی لب سوز بازارت شوم

من را اگر در کافه ی پیمانه نوشت جا دهی
خود باده گردان لب سرخ و شکربا

ادامه شعر

شب نشسته بود به بالین پنجره ام
کلاغ های سیاه آسمان صبح را بلعیدند
کبوترها هراسیده چنگال نجات خود را
به آسمان شعرهایم کشیدند
سایه ای بال کبوترها ر

ادامه شعر

ای صحبت جانم، تو ای راز نهانم
در سینه‌ام آتشی، تو شعله‌ی آنم
چون قطره‌ای در دل دریاچه‌ی خاموش
در تو غرقم، توئی آغاز و پایانم

چشمان تو آی

ادامه شعر

چه آسان گسستی تو پیمانِ مارا
به جانم رساندی تو صدها بلا را

چه شدعهدپیمانِ خودراشکستی
که نا دیده بگرفتی آخر وفا را

زَ ما دل بریدی تو رفت

ادامه شعر

میخواستم دریا باشم
با تمام اشک های پنهان و آشکارم
آرزو داشتم ببینم دوباره
تو را
در زیر باران های بهاری
افسوس
تو پیش از این رفته بودی
با تمام آرزو هایت
بی آنکه لحظه ایی
حتی با کمی ترحم
به فکر من
بگویی
عزیزم
خدانگهدار،
خدانگهدارت...

ادامه شعر

رفیق 12

حبس خورده ام
به روزگار
بگیر و ببند
بخاطر عشق
رفیق

سیبل تیر ها شدیم
به دوران مردی و غیرت
در هوای
خرما پزان اهواز
سوز و سرمای کانی

ادامه شعر

لِباسِ عروسی ره که دَپوشی. زمستونِ هوا ره تَن دَکِشی

تورِ سفید ره بَکشینه تِ سر. میاهِ آسِمون ره

ادامه شعر

»Roses are red./Violets are blue.»/Maybe my treasure of heart will come true./I am near the sea./I think I’m free./I’ll go in the heart of it./How can

ادامه شعر

(تا بهار آمده بلبل چه غزل خواهی شد
باغ و بستان و گلستان که فراوانی شد)

بلبل از گفته ی گل گفت که مشتاقت گشتم
گل ز رخسار تو پوشید که عریانی شد

ادامه شعر

پیدایت می‌کنم،  
همان‌گونه که جاشویی ستاره‌ی گم‌شده‌اش را  
همان‌گونه که رودخانه، مُصَب‌اش را

پیدایت می‌کنم،  
در سکونِ بینِ دو صدا،  
در فاصله

ادامه شعر

آنچه دیدم همه از جلوهٔ رخسار تو بود
نور آن عشق که گفتم، ز دل زار تو بود

هر نسیمی که ز کوی تو به جانم می‌خورد
پیغام مستی جانانه ز گفتار تو بود

ادامه شعر